European Association of Urology (EAU)


Ελληνική Ουρολογική Εταιρεία


Ινστιτούτο Μελέτης Ουρολογικών Παθήσεων

Κάντε κλικ στον τίτλο κάθε άρθρου.

Επικοινωνήστε μαζί μας άμεσα στο

Στο σημερινό άρθρο έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε την ιατρική γνώμη ενός από τους κορυφαίους στον κόσμο στον τομέα της μεταμόσχευσης μαλλιών του Ιατρού Robert M. Bernstein (www.bernsteinmedical.com). O Dr Bernstein είναι καθηγητής δερματολογίας στο κολλέγιο ιατρών και χειρουργών του πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υορκης.Ο Dr Bernstein έχει αναγνωρισθεί διεθνώς για την ανάπτυξη της μεταμόσχευσης μονάδων τριχοθυλακίων, την τεχνική που έφερε επανάσταση στην σύγχρονη χειρουργική αποκατάσταση των μαλλιών. Ο Dr Bernstein είναι κάτοχος του βραβείου “Platinum Follicle Award’’ για τα επιστημονικά του επιτεύγματα και την κλινική έρευνα στην αποκατάσταση των μαλλιών βραβείο που αποτελεί την υψηλότερη τιμή που μπορεί να απονεμηθεί από την διεθνή κοινότητα χειρουργικής αποκατάστασης μαλλιών. Τέλος έχει επιλεχθεί μεταξύ των κορυφαίων ιατρών της Νέας Υόρκης για δέκα συνεχή έτη από το 2000.

Οι περισσότεροι άντρες βιώνουν κατά την διάρκεια της ζωής τους τουλάχιστον μια μικρή απώλεια τριχών. Μέχρι τα 50 ένας άντρας έχει πιθανότητα μεγαλύτερη από 50% να εμφανίσει κάποιο ποσοστό γενετικής αλωπεκίας. Η ψυχολογική επίδραση της ανδρογενετικής αλωπεκίας ποικίλει σημαντικά, με ορισμένους άντρες ελάχιστα να δίνουν σημασία στην αραίωση των τριχών της κεφαλής, ενώ άλλοι επηρεάζονται σημαντικά σε βαθμό που να επηρεάζεται η καθημερινότητά τους. Τριχόπτωση μπορεί να προκληθεί από πολλούς παράγοντες όπως υποκείμενες παθολογικές καταστάσεις (παθήσεις θυρεοειδή αδένα, αναιμία, σοβαρές διατροφικές διαταραχές, χειρουργικές επεμβάσεις, σοβαρές ψυχολογικές διαταραχές κ.α.), φάρμακα και λοιμώξεις. Ο λόγος όμως που οι περισσότεροι άντρες χάνουν τα μαλλιά τους είναι η ανδρογενετική αλωπεκία δηλαδή η γενετική προδιάθεση για τριχόπτωση. Η κληρονομική τριχόπτωση οφείλεται στην επίδραση της ανδρικής ορμόνης διυδροτεστοστερόνης (δραστική μορφή της τεστοστερόνης) σε γενετικά προδιατεθειμένους θυλάκους τριχών. Η ευαισθησία στην ορμόνη αυτή εμφανίζεται κυρίως στις τρίχες που βρίσκονται στο μπροστινό μέρος της κεφαλής καθώς και στην κορυφή και όχι σε αυτές που βρίσκονται πλάγια ή στο πίσω μέρος της κεφαλής. Στην κοινή μορφή ανδρογενετικής αλωπεκίας η απώλεια των τριχών αρχίζει συνήθως από τους κροτάφους και την κορυφή του κρανίου και προχωρά βαθμιαία μέχρι την πλήρη απώλεια των τριχών αφήνοντας όμως άθικτες τις τρίχες στα πλάγια και στο πίσω μέρος του κρανίου. Υπάρχουν άλλες δύο μορφές ανδρογενετικής αλωπεκίας που μπορεί να διαφύγουν της προσοχής του Ιατρού η ‘’Διάχυτη Πρότυπη Αλωπεκία’’(DPA) και η ‘’Διάχυτη Μη Πρότυπη Αλωπεκία’’(DUPA) και οι οποίες αποτελούν πρόκληση τόσο για την διάγνωση όσο και για την θεραπεία του ασθενούς.

Η DPA είναι ανδρογενετική αλωπεκία που εκδηλώνεται με διάχυτη λέπτυνση των τριχών στο μπροστινό μέρος της κεφαλής και στην κορυφή με σταθερή όμως την υπόλοιπη περιοχή του κρανίου όπως και στην κοινή μορφή ανδρογενετικής αλωπεκίας.

Η DUPA είναι επίσης ανδρογενετική αλωπεκία αλλά εκδηλώνεται με διάχυτη λέπτυνση των τριχών από όλο το κρανίο χωρίς την διατήρηση σταθερής ζώνης τριχών. Η διαφορική διάγνωση της DPA από την DUPA μορφή ανδρογενετικής αλωπεκίας έχει μεγάλη σημασία καθώς οι ασθενείς με την DPA μορφή αποτελούν συχνά καλούς υποψήφιους για μεταμόσχευση μαλλιών (όπως και της κοινής μορφής), ενώ οι ασθενείς με DUPA  σχεδόν ποτέ δεν αποτελούν υποψηφίους για μεταμόσχευση μαλλιών καθώς υφίστανται εκτεταμένη τριχόπτωση χωρίς σταθερή δότρια ζώνη τριχών. Η διάγνωση της ανδρογενετικής αλωπεκίας είναι συνήθως απλή και βασίζεται στο οικογενειακό ιστορικό τριχόπτωσης (αν και πολλές φορές μπορεί να απουσιάζει) στην επισκόπηση της χαρακτηριστικής κατανομής της απώλειας τριχών, στην μέτρηση της πυκνότητας των τριχών της κεφαλής με το πυκνόμετρο και στις εργαστηριακές εξετάσεις (γενική αίματος, σίδηρο ορού, ορμονικός έλεγχος κ.α.)

Η θεραπεία της ανδρογενετικής αλωπεκίας μπορεί να διακριθεί στην φαρμακευτική και στην επεμβατική. Για την φαρμακευτική θεραπεία υπάρχουν δύο εγκεκριμένες φαρμακευτικές ουσίες η φιναστερίδη 1mg και η μινοξιδίλη, η οποία χρησιμοποιείται τοπικά. Τα φάρμακα αυτά μπορεί να φανούν χρήσιμα με δύο τρόπους, είτε να λαμβάνονται στην αρχή της τριχόπτωσης με στόχο την επιβράδυνση της εξέλιξης της πάθησης ή και αν είναι εφικτό την πλήρη διακοπή και αντιστροφή της, είτε σε συνδυασμό με την μεταμόσχευση μαλλιών για την μεγιστοποίηση του αισθητικού αποτελέσματος. Γενικά όσο πιο νωρίς γίνεται η έναρξη των φαρμάκων αυτών τόσο πιο αποτελεσματικά είναι. Αν και η φιναστερίδη είναι αρκετά πιο αποτελεσματική από την μινοξιδίλη φαίνεται ότι έχουν αθροιστικό αποτέλεσμα όταν χρησιμοποιούνται μαζί. Απαιτείται αρκετό χρονικό διάστημα για να δράσουν τα φάρμακα και συνήθως τα αποτελέσματα είναι ορατά μετά από 6 μήνες με ένα χρόνο. Τα φάρμακα είναι αποτελεσματικά για κάποιους ασθενείς ενώ σε ορισμένους δεν είναι. Τα αποτελέσματα των φαρμάκων διατηρούνται όσο ο ασθενής παίρνει τα φάρμακα και αν σταματήσει την χρήση τους η τριχόπτωση θα συνεχίσει όπως όταν δεν λάμβανε την θεραπεία. Οι παρενέργειες της φιναστερίδης στην δόση του 1mg είναι σπάνιες, αλλά αντιστρέψιμες. Το 3,8% των αντρών εμφάνισε κάποια μορφή σεξουαλικής δυσλειτουργίας.Οι σεξουαλικές παρενέργειες αντιστρέφονται σε όλους τους άντρες που σταματούν την θεραπεία και συνήθως αυτό απαιτεί χρονικό διάστημα μερικών εβδομάδων.

Η αρχή της μεταμόσχευσης μαλλιών είναι απλή. Οι τρίχες στα πλάγια και στο πίσω μέρος του κρανίου παραμένουν σταθερές ακόμα και σε προχωρημένη τριχόπτωση καθώς οι θύλακοι στις περιοχές αυτές δεν υφίστανται τις επιδράσεις της διυδροτεστοστερόνης (της υπεύθυνης για την τριχόπτωση ανδρικής ορμόνης) ιδιότητα που διατηρούν ακόμα και όταν μεταφερθούν με την μεταμόσχευση σε άλλη θέση στο κρανίο. Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως στην μεταμόσχευση μαλλιών δεν δημιουργούνται νέα τριχοθυλάκια αλλά γίνεται ανακατανομή προς τις περιοχές που έχουν χάσει τα τριχοθυλάκια τους. Έτσι για την επίτευξη ενός ικανοποιητικού αισθητικού αποτελέσματος όπου το άτομο θα φαίνεται πως διαθέτει περισσότερα μαλλιά από αυτά που πραγματικά έχει απαιτούνται κάποιες προυποθέσεις. Σημαντικό ρόλο συνεπώς παίζει η δότρια περιοχή και οι δυνατότητες που αυτή παρέχει για λήψη τριχοθυλακίων καθώς αυτή καθορίζει ποιος ασθενής θεωρείται καλός υποψήφιος για μεταμόσχευση μαλλιών. Η δότρια περιοχή είναι αυτή που καθορίζει ποιο θα είναι το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα και με βάση αυτή πρέπει ο ασθενής μαζί με τον γιατρό να διαμορφώνει ρεαλιστικά τις απαιτήσεις του. Η μεταμόσχευση μαλλιών είναι μια διαδικασία που απαιτεί ειδικό ιατρό που να συνδυάζει χειρουργική επιδεξιότητα αλλά και την δυνατότητα “καλλιτεχνικής” σχεδίασης της μεταμόσχευσης καθώς τα νέα μαλλιά πρέπει να φαίνονται φυσικά όχι μόνο σήμερα αλλά και μελλοντικά καθώς το άτομο θα μεγαλώνει.

Οι παλαιότερες τεχνικές μεταμόσχευσης μαλλιών χρησιμοποιούσαν μοσχεύματα διαμέτρου 6-8 mm δίνοντας την χαρακτηριστική εικόνα “μαλλιών κούκλας” δίνοντας μη φυσικό αισθητικό αποτέλεσμα. Επίσης οι τεχνικές αυτές χρησιμοποιούσαν μικρό αριθμό μοσχευμάτων με αποτέλεσμα να απαιτούνται αρκετές συνεδρίες για την επίτευξη του τελικού αποτελέσματος, συνεδρίες που απείχαν χρονικά μεταξύ τους αρκετούς μήνες ώστε να επιτευχθεί επούλωσης. Ο ασθενής συχνά είχε μετεγχειρητικά αιμορραγία ενώ κατά την επιστροφή του στο σπίτι έπρεπε να φέρει μεγάλο επίδεσμο στην κεφαλή για να καλύψει τις πληγές που επέμεναν για αρκετές εβδομάδες.

Η μεταμόσχευση μονάδων τριχοθυλακίων (Follicular Unit Transplantation) αποτελεί την τεχνική που έφερε επανάσταση στη μεταμόσχευση μαλλιών. Έδωσε τη δυνατότητα στον χειρουργό που επιτελεί την μεταμόσχευση μαλλιών να ολοκληρώνει την αισθητική αποκατάσταση του τριχωτού της κεφαλής σε μία ή το πολύ δύο συνεδρίες με το πιο φυσικό αισθητικά αποτέλεσμα. Η τεχνική αυτή περιγράφτηκε για πρώτη φορά από τους γιατρούς Bernstein και Rassman το 1995. Σε αντίθεση με τις παλαιότερες μεθόδους που το μόσχευμα αποτελείτο από ποικίλο αριθμό τριχών, στην μέθοδο αυτή το μόσχευμα είναι η ίδια η μονάδα του τριχοθυλακίου επιτυγχάνοντας την μεταμόσχευση των τριχών ακριβώς όπως αυτές μεγαλώνουν και αναπτύσσονται στο τριχωτό της κεφαλής. Για το λόγο αυτό η μέθοδος αυτή έχει και σαφή πλεονεκτήματα έναντι των παλαιοτέρων τεχνικών. Έτσι με την μέθοδο της μεταμόσχευσης τριχοθυλακίων επιτυγχάνεται απόλυτα φυσικό αποτέλεσμα σε μία συνήθως συνεδρία με μέγιστη εκμετάλλευση της δότριας περιοχής (αλλά και διαφύλαξη της για πιθανή μελλοντική χρήση), καθώς και με ελάχιστες πληγές στην μεταμοσχευμένη περιοχή με μηδαμινή συνήθως αιμορραγία.

Το μέλλον στην αντιμετώπιση της ανδρογενετικής αλωπεκίας είναι η κλωνοποίηση τριχοθυλακίων. Η ιδέα είναι απλή και συνίσταται στην λήψη υγιών τριχοθυλακίων από την δότρια περιοχή, την μεταφορά τους στο εργαστήριο για την δημιουργία απεριόριστου αριθμού νέων τριχοθυλακίων με την κλωνοποίηση και την εμφύτευσή τους στην πάσχουσα περιοχή. Αν και η ιδέα είναι απλή η πραγματοποίησή της ακόμα εμφανίζει αρκετά προβλήματα. Πρώτον τα τριχοθυλάκια είναι αρκετά πολύπλoκη ανατομική μονάδα και δεν είναι απλό να κλωνοποιηθεί.Απαιτείται να βρεθεί πιο τμήμα του τριχοθυλακίου είναι το πιο κατάλληλο για κλωνοποιήση. Δεύτερον πρέπει να βρεθεί ο καλύτερος τρόπος για να καλλιεργηθούν τα κύτταρα του τριχοθυλακίου εκτός σώματος στο εργαστήριο. Τρίτον τα κλωνοποιημένα τριχοθυλάκια πρέπει να εμφυτευθούν με τέτοιο τρόπο ώστε τόσο να αναπτύσσονται φυσιολογικά στο κρανίο όσο και να συνεχίζουν να δίνουν γένεση σε νέες τρίχες. Τέλος είναι επιτακτική ανάγκη να μελετηθεί αν τα κλωνοποιημένα τριχοθυλάκια μπορεί να οδηγήσουν στην δημιουργία όγκων. Μόλις αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες αυτές τότε η κλωνοποίηση θα αποτελέσει την οριστική λύση στο πρόβλημα της τριχόπτωσης καθώς θα εξαφανίσει τον περιορισμό της δότριας περιοχής αφού ακόμα και ασθενείς με μεγάλου βαθμού αλωπεκία(είτε ανδρογενετική, είτε από άλλους λόγους π.χ. εγκαύματα) θα μπορούν να επιτύχουν πλήρης αποκατάσταση με όση πυκνότητα επιθυμούν. Αν και τα τελευταία χρόνια έχει γίνει σημαντική πρόοδος στην κλωνοποίηση των τριχών εντούτοις ακόμα υπάρχουν αρκετά βήματα που πρέπει να γίνουν πριν η μέθοδος γίνει διαθέσιμη στο ευρύ κοινό.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ Π.ΚΑΤΑΦΥΓΙΩΤΗΣ

ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΥΡΟΛΟΓΟΣ

ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΠΑΝ. ΑΘΗΝΩΝ

ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΘΕΙΣ ΕΙΣ ΗΠΑ

Βουβωνοκήλη

Στο σημερινό άρθρο ζητήσαμε την γνώμη για μια κοινή χειρουργική πάθηση ενός έμπειρου χειρουργού του κυρίου Χρήστου Χλόπτσιου (chloptsios@gmail.com) επιμελητή Α του Γ.Ν.Θηβών. Ο κύριος Χλόπτσιος είναι απόφοιτος της Ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών μετεκπαιδευθείς εις Γερμανία. Είναι επίσημο μέλος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρίας, της Ελληνικής Εταιρίας Μαστού και της Ελληνικής Εταιρίας Τραύματος.

Η βουβωνοκήλη είναι μια απλή διόγκωση στις βουβωνικές περιοχές της κοιλίας (πάνω από τον μηρό και κάτω από τον ομφαλό), η οποία εμφανίζεται στα αρχικά στάδια όταν σηκώνουμε βάρος, μετά από χρόνιο βήχα, χρόνια δυσκοιλιότητα και γενικά όταν κάνουμε έντονη προσπάθεια. Οφείλεται στην εξασθένηση του τοιχώματος της κοιλίας στις εν λόγω περιοχές σε θέσεις όπου υπάρχουν ήδη φυσιολογικές οπές. Οι βουβωνοκήλες είναι πολύ πιο συχνές στους άνδρες  από ότι στις γυναίκες.1 στους 3 έως 4 άνδρες (27%) στην διάρκεια της ζωής έχει πιθανότητα να εμφανίσει βουβωνοκήλη ενώ για τις γυναίκες είναι 1 στις 30 ως 35 (3%).

Η ορατή αυτή διόγκωση δεν είναι τίποτα άλλο παρά περιεχόμενο της κοιλίας, συνήθως έντερο και επίπλουν (ενδοκοιλιακό λίπος), που με την αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση συμπαρασύρει το περιτόναιο (ένα εσωτερικό κάλυμμα της κοιλίας) που γίνεται σάκος και εξέρχεται από την οπή που κοιλιακού τοιχώματος που σταδιακά διευρύνεται. Στη συνέχεια, με την πάροδο του χρόνου, η διόγκωση μπορεί να γίνει μόνιμη, να μην εξαφανίζεται παρά μόνο στην κατάκλιση, ή και ακόμα και να χρειάζεται χειρισμούς για την επαναφορά της (ανάταξη κήλης). Όταν η κήλη χρονίσει μπορεί να αναπτυχθούν συμφύσεις και η κήλη να μην ανατάσσεται και τότε λέγεται μη ανατασσόμενη. Όταν εμφανίζεται έντονος πόνος τοπικά αλλά και διάχυτος κωλικός στην κοιλιά με εμετούς και τυμπανισμό τότε η κήλη ονομάζεται περισφιγμένη και αποτελεί επείγουσα κατάσταση επικίνδυνη για την ζωή του αρρώστου και αντιμετωπίζεται επειγόντως χειρουργικά. Ανάλογα με την ανατομική εντόπιση του έσω στομίου της κήλης οι βουβωνοκήλες διακρίνονται σε λοξές (πιο συχνές σε νεαρά άτομα) και σε ευθείες (περισσότερο συχνά σε ηλικιωμένους,που το αίτιο είναι κυρίως η εξασθένηση του οπίσθιου κοιλιακού τοιχώματος). Πολλές φορές η κήλη εισέρχεται στο όσχεο (τον σάκο που περιλαμβάνει τους όρχεις)και τότε ονομάζεται οσχεοκήλη. Παραμελημένες οσχεοκήλες μπορεί να φτάσουν σε τεράστια μεγέθη. Η αντιμετώπιση είναι πάντα χειρουργική και περιλαμβάνει δύο μεθόδους την ανοιχτή και την λαπαροσκοπική μέθοδο. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις γίνεται χρήση συνθετικού ή βιολογικού πλέγματος για την αποκατάσταση του τοιχώματος. Χρησιμοποιούνται διάφορα είδη πλέγματος και τεχνικές. Συνήθως προτιμάται  αρχικά η ανοιχτή μέθοδος που στην πλειονότητα σήμερα γίνεται με τοπική αναισθησία και θεωρείται χειρουργείο μιας ημέρας, ενώ σε υποτροπές ή σε αμφίπλευρες βουβωνοκήλες προτιμάται η λαπαροσκοπική μέθοδος (TEP), η οποία όμως απαιτεί γενική νάρκωση. Συντηρητική υποστήριξη με κηλεπίδεσμο, εφαρμόζεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις άρνησης του ασθενούς για χειρουργείο και πολύ σοβαρών αντενδείξεων χορήγησης τοπικής η γενικής αναισθησίας. Συμπερασματικά, η βουβωνοκήλη είναι μια πολύ συνηθισμένη πάθηση, ιδιαίτερα στους άνδρες, η αντιμετώπισή της γίνεται μόνο χειρουργικά, αποτελεί το συχνότερο χειρουργείο και μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία  και ελάχιστη ταλαιπωρία του ασθενούς.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ Π.ΚΑΤΑΦΥΓΙΩΤΗΣ

ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΥΡΟΛΟΓΟΣ

ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΠΑΝ. ΑΘΗΝΩΝ

ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΘΕΙΣ ΕΙΣ ΗΠΑ

Λαπαροσκοπική Χολοκυστεκτομή

Στο σημερινό άρθρο ζητήσαμε την γνώμη για ενός έμπειρου χειρουργού του κυρίου Χρήστου Χλόπτσιου (chloptsios@gmail.com) επιμελητή Α του Γ.Ν Ελπίς. Ο κύριος Χλόπτσιος είναι απόφοιτος της Ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών μετεκπαιδευθείς εις Γερμανία. Είναι επίσημο μέλος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρίας, της Ελληνικής Εταιρίας Μαστού και της Ελληνικής Εταιρίας Τραύματος.

Η σύγχρονη τάση της χειρουργικής τέχνης είναι η πρόκληση των μικρότερων δυνατών συνεπειών,  εξαιτίας του προκαλούμενου τραύματος, στην θεραπεία και ανάρρωση του ασθενούς.Όσο μικρότερο χειρουργικό τραύμα, τόσο γρηγορότερη και αποτελεσματικότερη ανάρρωση για τον ασθενή. Στα πλαίσια αυτής της ιδέας, αναπτύχτηκαν μέθοδοι ελάχιστα επεμβατικές, χρησιμοποιώντας όλες τις σύγχρονες μεθόδους της μηχανικής και ηλεκτρονικής εξέλιξης. Έτσι αναπτύχθηκε και η λαπαροσκοπική  χειρουργική, όπου με τη χρήση κάμερας  που εισάγεται από μικρή οπή στην κοιλιά, διενεργείται η επέμβαση με τον χειρισμό ειδικών εργαλείων, που εισάγονται και αυτά από μικρές οπές εντός του κύτους της κοιλίας. Για να γίνει η επέμβαση θα πρέπει να εμφυσηθεί αέρας στην κοιλότητα της κοιλιάς (πνευμοπεριτόναιο) ώστε να αυξηθεί ο χώρος και να καταστεί εύκολος ο χειρισμός των εργαλείων και συνεπώς να διευκολυνθεί η επέμβαση.

Πολλές επεμβάσεις γίνονται σήμερα λαπαροσκοπικά, με πιο συχνή επέμβαση την λαπαροσκοπική αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως (χολοκυστεκτομή). Η αλλαγή του τρόπου ζωής και των διατροφικών συνηθειών (αυξημένη κατανάλωση λιπαρών τροφών, καθιστική ζωή), οδήγησε σε αύξηση της επίπτωσης της λιθίασης της χοληδόχου κύστεως και των επιπλοκών αυτής. Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι σήμερα η αρχική μέθοδος εκλογής στη θεραπεία της χολολιθίασης και το 90% έως και 95% γίνονται με αυτόν τον τρόπο δηλ. περίπου 9 στις 10. Στο 10% περίπου η χολοκυστεκτομή γίνεται με την κλασσική τομή, λόγω κυρίως αδυναμίας προσπέλασης εξαιτίας προηγηθεισών επεμβάσεων στην κοιλία, συνθηκών έντονης φλεγμονής η αντενδείξεων δημιουργίας πνευμοπεριτοναίου καθώς και αναισθησιολογικών παρενεργειών.

Οι παρενέργειες και επιπλοκές της επέμβασης είναι παρόμοιες με αυτές της ανοιχτής, δηλ. αιμορραγία, κακώσεις στα χοληφόρα αγγεία, φλεγμονές κλπ, αλλά και άλλες που απορρέουν από την δημιουργία του πνευμοπεριτοναίου όπως διαταραχές στην οξεοβασική ισορροπία, υποδόριο εμφύσημα, εμφύσημα μεσοθωρακίου. Παρενέργειες από την είσοδο των τροκάρς είναι ο τραυματισμός μικρών έως μεγάλων αγγείων, τραυματισμός η τρώση του εντέρου η άλλων ενδοκοιλιακών οργάνων.

Πόνος στον σύστοιχο δεξιό συνήθως ώμο, μπορεί να εμφανιστεί  και πιθανόν οφείλεται στον ερεθισμό του διαφράγματος από την παραμονή διοξειδίου του άνθρακα που χρησιμοποιείται στην δημιουργία του πνευμοπεριτοναίου μετά το πέρας του χειρουργείου. Διαρκεί 2-3 εικοσιτετράωρα , μπορεί να είναι ενοχλητικός και αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με αντιφλεγμονώδη και ήπια αναλγητικά φάρμακα.

Σήμερα αρχίζει και αναπτύσσεται μια νέα μέθοδος, της μιας οπής από τον ομφαλό, για την αφαίρεση της χ.κ. με την χρήση ειδικών σπαστών λαβίδων (Single incision laparoscopic surgery-SILS). Άλλη μέθοδος ελάχιστα επεμβατικής αφαίρεσης της χ.κ. είναι η ρομποτική τεχνική. Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι η μέθοδος εκλογής για την αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως, πλεονεκτεί σε ότι αφορά τον πόνο, την ταχεία επαναφορά στις προηγούμενες δραστηριότητες, αλλά και το άριστο κοσμητικό αποτέλεσμα.

Λιποαναρρόφηση / Λιπογλυπτική

Στο σημερινό άρθρο ζητήσαμε τη γνώμη του πλαστικού χειρουργού κ. Γεώργιου Ρήγα (info@kallifaneia.com), απόφοιτου της ιατρικής σχολής των πανεπιστημίων Ferrara και Perugia της Ιταλίας και της συνεργάτιδός του αναισθησιολόγου κα. Αμαλίας Καταφυγιώτου, απόφοιτης της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, μετεκπαιδευθείσα εις Η.Π.Α. (πανεπιστήμιο IOWA), για ένα θέμα αισθητικής και υγείας που απασχολεί πολλές γυναίκες μετά την εγκυμοσύνη.

Σε κάποιες γυναίκες συμβαίνει,μετά τη γέννηση του παιδιού τους, να παρατηρούν κάποια αλλαγή στο σώμα τους. Αυτό οφείλεται στο ότι η αύξηση του βάρους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης παραμένει και μετά τον τοκετό, έτσι μέρη του σώματος που έχουν την τάση να συσσωρεύουν λίπος εντείνονται. Οι λιποαποθήκες που βρίσκονται στην κοιλιά, στους γλουτούς και στο στήθος τους, δεν απαλάσσονται από το περιεχόμενό τους. Όμως η γέννηση του παιδιού δε σηματοδοτεί το τέλος της θηλυκότητας και της σεξουαλικότητας της γυναίκας.Τα προβλήματα που προκύπτουν στην εμφάνιση μετά την εγκυμοσύνη αντιμετωπίζονται. Για ορισμένα από τα προβλήματα αυτά η λιποαναρρόφηση είναι μία λύση. Αν και πολύ διαδεδομένη,είναι και πολύ παρεξηγημένη. Δεν είναι μέθοδος αδυνατίσματος,αλλά απελευθέρωσης από το τοπικό πάχος. Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι οι τεχνικές και οι μέθοδοι έχουν βελτιωθεί κατά πολύ από αυτές του παρελθόντος και μπορούμε με περισσότερη ασφάλεια και σιγουριά να εγγυόμαστε καλύτερα αποτελέσματα. Πρόκειται για μια επέμβαση μέσω της οποίας αφαιρείται το περιττό λίπος από τα σημεία του σώματος που πάσχουν μέσω μιας κάνουλας. Γίνεται τις περισσότερες φορές με τοπική αναισθησία και δεν αφήνει αντιαισθητικά σημάδια.Η επιστροφή στις δραστηριότητες  της καθημερινότητας γίνεται σχεδόν άμεσα και δεν επιβαρύνει τη γυναίκα σε καμία από τις υποχρεώσεις της.

Λιπογλυπτική

Άλλες πάλι φορές εκμεταλλευόμαστε την λιποαναρρόφηση όχι μόνο για αφαίρεση λιποκυττάρων αλλά για ένα επανασχεδιασμό των γραμμών του σώματος.Τότε πλέον  μιλάμε για λιπογλυπτική. Με τον όρο αυτό εννοούμε τη διόρθωση ανωμαλιών της επιφάνειας του δέρματος μέσω της έγχυσης λίπους που έχουμε αναρροφήσει προηγουμένως από το ίδιο το σώμα.Το λίπος αυτό υπόκειται σε μια επεξεργασία,έτσι ώστε να μπορέσει να μεταμοσχευθεί στη νέα του θέση και να μην απορροφηθεί από τον οργανισμό (τεχνική Coleman). Επικουρικά με την λιποαναρρόφηση,η λιπογλυπτική δίνει μία πραγματικά αναεωμένη γραμμή στο σώμα. Σημαντικός παράγοντας στην επαναφορά του δέρματος και στο αισθητικό αποτελέσμα παίζει η ποιότητα του δέρματος. Τα οριστικά αποτελέσματα ολοκληρώνονται μετά από 3 μήνες.

Κοιλιοπλαστική

Πολλές φορές συμβαίνει χωρίς οι γυναίκες να παίρνουν ιδιαίτερο βάρος,να παρατηρείται χαλάρωση των μυών και του δέρματος στην περιοχή της κοιλιάς. Σε αυτή την περίπτωση συνιστάται η κοιλιοπλαστική,τα αποτελέσματα της οποίας είναι θεαματικά,καθώς επανέρχονται οι μύες στην αρχική τους κατάσταση και αφαιρείται η περίσσια του χαλαρού δέρματος. Στην επέμβαση αυτή η αναισθησία είναι ολική και απαιτείται το πολύ 2 μέρες παραμονής στο νοσοκομείο. Τα ράμματα γίνονται χαμηλά στην περιοχή της ήβης και κρύβονται καλά στο εσώρουχο. Βγαίνουν μετά από 15 μέρες και τα σημάδια είναι ελάχιστα ορατά με το χρόνο. Η επιστροφή στην καθημερινότητα είναι δυνατή μετά από μία εβδομάδα. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου για να πετύχουμε το μέγιστο αποτέλεσμα, συνδυάζουμε την κοιλιοπλαστική με την λιποαναρρόφηση κατά την ίδια επέμβαση. Χωρίς να μπορούμε ποτέ να εγγυηθούμε θαύματα,μπορούμε να επιτύγχουμε θεμιτά αποτελέσματα που ικανοποιούν τις προσδοκίες στο μέτρο που αυτές είναι ρεαλιστικές.

 

Ακολουθήστε μας